Ալբերտ Սմբատի Տեր-Գրիգորյան

Ծնվել է 1936թ. հոկտեմբերի 8-ին Այգեձոր գյուղում: Ամուսնացել է Ուդումյան Ոսկու հետ՝ Չորաթան գյուղից: Ունեն չորս երեխա՝ Թամարան, Վարդանը, Սմբատը և Սուրիկը:

1960թ.-ից Ալբերտ ամին աշխատել է գյուղում որպես կոշկակար: Մահացել է շատ շուտ՝ 40 տարեկան հասակում՝ 1976թ. ապրիլի 10-ին: Ողորմի իրեն, թող ննջի հանգիստ:

Նվիրված կին և վորակյալ սերունդ է թողել մարդկությանը: Տիկին Ոսկին աշխատել է մի քանի տեղ, կոլխոզում ծխախոտ է մշակել և զուգահեռ հավաքարար է եղել:

Իր երեխաներին պահել է արծվի պես, ամուսնու մահից հետո մի վայրկյան անգամ չի մոռացել Սավրունց, այլ հակառակը, որ մեկ-մեկ էլ չի կարողացել սաստի դիմել է ազգի տղաներին: Եվ հիմա Ոսկի մաման այնպիսի տղաներ է տվել հասարակությանը , որոնցով կարողենք պարծենալ :

Եվ երեքն էլ թե գյուղի թե մեր ազգի ամենասիրված տղաներից են:

 Միգուցե մի այլ պայմաննեում ապրելու դեպքում տիկին Ոսկին կարող էր դառնալ բանաստեղծ: Ես իրեն աշխատանքներից մի քանի օրինակներ պետք է բերեմ.

Չզխճացիչ ոչ մեկիս

Խղճացիր գոնե բալեքիտ

Ո՞նց խնամեմ բոլորին

Այս չորս անտեր որբերին:

Ինչքան ասեմ իմ խոսքերին վերջ չկա

Ինչ էլ լինի իմ վերքերին դեղ չկա

Դու չհասար իմ հետևից

Ես կհասնեմ քեզ նորից:

Քո պատիվը բարձր կլինի,

Իմ սիրելի, իմ անգին,

Ուղիղ ճամփից ես չեմ շեղվի

Թեկուզ ինչ էլ որ լինի:

Նորիկ, Ժորիկ, Ալեքսան և

Դու Բագրատ անբաժան

Բալիկներիս ապաստան

Իմ հույսերի ապագան:

Թող Ալբերտն էլ իմանա

Նրան դուք չեք մոռանա

Դիմում եմ ձեզ ամեն օր,

Մեր գործերով նորանոր,

Կատարում եք անվարան

Դուք իմ հույս ու հենարան:

Այս օջախի հիմնադիրը

Սմբատ պապը և իր կինը

Իրենց կյանքը ներ են դրել

Ոչ մի բանից չեն խնդացել:

Այսպիսի խոսքերով է դաստիարակել իր զավակներին:

Խնդրում եմ չսառնանք և հեռանաք

Ազգ ու ցեղին մոռանաք

Եղբայրներով միասին

Լավ կկապվեք ձեր ազգին:

Մեռած լինեմ թե կենդանի

Վերջին խոսքս այս կլինի

Ազգ ու ցեղին չդավեք

Առանց նրանց ոչինչ եք:

ՏիկինՈսկին շարունակում էր նույն ձևով դաստիարակել նաև թոռներին:

Ոսկի մայրիկը մահացավ 2019թ.-ին և հողարկավորված է իր անչափ սիրելի ամուսնու մոտ:

Ալբերտ ամու միակ աղջիկը՝ Թամարան, բնակվում է Աբովյան քաղաքում, ամուսնացած է, ունի երեխաներ: Վերջին տարիներին ձմեռները մորը տանում էին իրենց մոտ: Մի քանի ամիս հերթով պահում և կարոտները առնում Սուրիկի հետ: